A Praia dos afogados

A volta das festas do Entroido e con pouco solás de escribir e de pensar, vamos a contarvos as aventuras de Leo Caldas.
Lemos " A praia dos afogados " a 2ª parte dos libros escritos por Domingo Villar. Trata sobre a morte dun mariñeiro que aparece afogado nunha praia de Panxón, nun primeiro momento parece un suicidio pero o inspector Leo Caldas e o seu axudante decubren o crime. É divertido, cunha boa dose de intriga, cercano e fácil de ler. Ten personaxes moi interesantes e moi diferentes , que é mellor que descubrades.E unha historia as veces drámatica, con moitas pinceladas de humor e sorna galega. Onde mestura os costumes dun pobo mariñeiro cos dun policia que vive no trafego da cidade de Vigo. Fálase de comida, de viños, de paisaxes, de percebeiros furtivos, lobos de mar, ........bueno: estamos na casa. Dentro deste mundo de homes aparecen os personaxes das mulleres case que agachados . Un dos meus personaxes favoritos é o de Rebeca Neira, pola súa maneira de manexar a súa vida, algo tan dificil para unha muller nun pobo pequeno. O axudante de Leo Caldas, Estévez resulta moi simpático ainda que anda un pouco perdido por estes lares. Alba tenos a todas intrigadas e por iso imos ler a primeira entrega que se títula " Ollos de Auga".
Por si queredes ir abrindo boca premede aqui para escoitar a música que asubiaba o difunto antes de finar.

Xa lemos "La isla bajo el mar"

Neste video Isabel Allende nos resume cal foi o proceso de investigación e redacción do seu último libro "La isla bajo el mar" .

Este libro siguenos demostrando que as mulleres son moi fortes en todas as épocas da vida. Zarité é imprescincible dende o momento que entra na vida do seu amo ata as últimas páxinas do libro . Ademais é nai protectora , confidente, sumisa ,traballadora, intelixente...o vivo retrato de mais dunha das nosas avoas .Quen non coñece a alguén que tivo que facer de todo para criar unha recua de fillos, atender a casa , os vellos , os animais , a terra ,...... ?

Este tema fainos pensar que hoxe temos moi pouca capacidade de sufrimento .Todo nos parece un mundo, todo nos agobia,....quizás porque non se nos ensina a superar as frustracións .Estas son unha parte moi importante da nosa educación. Esta vida non é color de rosa , ás veces gris , ás veces lila , ás veces vermello pasión......Tamén temos que saber enfrentala cando é negra e sobre todo ensinarlles os nosos nenos e nenas que é asi.

O tema do poder dos ricos sobre os pobres é outro dos que se toca . Chegando o punto de que o señor pode ter descencencia coas escravas e logo vendelos, dispoñer delas o seu gusto, repudialas. Isto segue a ser un tema de plena actualidade.